4–6 Yaş / Deniz Tek Kullanımlık Değil!
Küçük ahtapot çok meraklıydı. Her gün farklı yerlerde yüzmeyi, yepyeni şeyler öğrenmeyi severdi. Her gün yeni bir mercan keşfederdi. Sekiz kolu ile her şeye dokunur, inceler, onun ne olduğunu anlamaya çalışırdı. Hatta bir keresinde dikenli deniz kestanesini merak etmişti ve eline almıştı. Ne olduğunu tahmin edersin. Annesi ona bilmediği şeylere dokunmamasını her seferinde söylese de sekiz kolunun sekizine birden sözünü dinletmek her zaman kolay olmuyordu işte.
Merakının peşine düştüğü bir sabah, o güne dek hiç görmediği bir şey gördü. İnce, boru şeklinde, çizgili bir şey denizin içinde yukarı aşağı gidip geliyordu. “Farklı bir yüzme şekli” diye düşündü ahtapot. Hemen yanına gidip seslendi, ama bir yanıt alamadı. Kollarından biri ile hafifçe dokundu, gördüğü o şey biraz eğildi ve sonra eski duruşuna geri geldi. Onunla iletişim kurmaktan vazgeçti, eve dönecekti ki ileride tıpkı kendisi gibi pek çok kolu olan bir canlıyı fark etti. Rengi parlak pembeydi, daha önce böyle bir ahtapot görmemişti. Çok heyecanlandı, yakından görmek için sabırsızlandı fakat pembe ahtapot oradan geçmekte olan bir balık sürüsüne takılıp gözden kayboldu.
Küçük Ahtapot ertesi gün de pembe ahtapotu görmek için aynı yere geldi. Fakat bu kez pembe değil, küçük mavi bir şey gözüne takıldı. Yanına doğru yüzerken yine beklenmedik bir şey oldu. Kocaman bir vatoz balığı onu bir lokmada yuttu. Sonra da hızlıca tükürdü, belli ki tadı güzel değildi. Biraz ileride küçük mavi yuvarlaklardan oluşan bir sürü dolaşıyordu. Aç bir balık sürüsü için fazla sakin bir yem olacaklardı. Ahtapotun anlamadığı şeyler oluyordu. Denizlerinde tanımadıkları, bilmedikleri yeni canlılar yüzüyordu. Bunları düşünürken bir ses duydu. Bir ağlama sesi. Hızla o tarafa yüzdü. Küçük bir deniz kaplumbağası ağlıyordu. Besbelli canı acıyor ya da korkuyordu. Başını sağa sola çeviriyor, sanki bir şeyden kurtulmaya çalışıyordu. Yaklaştıkça boynuna dolanmış bir şey farketti. Başını her çevirdiğinde, ondan kurtulmak yerine daha da dolanmasına sebep oluyordu. Küçük ahtapot bu şeyin o pembe ahtapota benzediğini fark etti. Ama yakından baktığında anladı ki bu ne bir ahtapot ne de bir canlı idi. Küçük deniz kaplumbağasına sakin olmasını söyleyerek, yavaş yavaş boynuna dolanmış bu şeyi çıkardı. Küçük deniz kaplumbağası derin bir oh çekti, rahatlamıştı. Birazdan yaşlı bir deniz kaplumbağası onlara yaklaştı. “Onlar artık her yerdeler” dedi ve küçük ahtapotun günlerdir gördüğü her şeyi anlatmaya başladı. “Denizlerimiz artık yok olması zor çöplerle dolu. İnsanlar, bardaklarını, çatal bıçaklarını, mendillerini, pipetlerini sadece bir kere kullandıkları plastiklerle yapıyorlar. Her gün milyonlarca tek kullanımlık çöp çıkarıyorlar ve onların büyük kısmı da denizlerimize atılıyor. Pek çok balık onları yiyecek zannediyor, bazıları poşetlerin içine girip çıkamıyor. Denizlerimiz artık bizim için tehlikeli ve kirli. Çok dikkatli olmalıyız.” Küçük Ahtapot duyduklarına çok üzüldü. İnsanlar nasıl bu kadar düşüncesiz olabilirlerdi? Denizler tek kullanımlık değildi. Milyonlarca yıldır var olan denizlerin bir kere kullandıkları eşyalarla yok olmasına nasıl izin verirlerdi? Küçük ahtapot çok haklı. Sen de onun gibi düşünüyorsan bize bunu herkesin anlamasını sağlayacak bir resim yapıp gönderebilir misin? Belki bu resmi görenler bir kere kullanıp atacakları eşyaların yerine başka bir çözüm düşünmeye başlarlar. Temiz denizlerimizde mutlu mutlu yaşayan deniz canlılarını görecekleri bu resmi bizimle de paylaşır mısın?