7–8 Yaş / Toprak Tek Kullanımlık Değil!
Bahar geliyordu, toprak ısınmıştı. Bir tohum baharla birlikte uyanmıştı. İçindeki filiz, kabuğunu kırıp toprağın altındaki yatağından çıkarak başını yeryüzüne, dallarını gökyüzüne uzatmak istiyordu. Bu, tohumların milyonlarca yıldır her bahar kolaylıkla yaptıkları şeydi. Fakat son yıllarda giderek zorlaşmaya başlamıştı. Toprağı havalandıran solucanlar azalmış, toprağın içindeki besleyici maddelerin bazıları yok olmuş; toprak, içinde toprağa ait olmayan şeyler yüzünden suyu yeteri kadar tutamaz hale gelmişti. Ayşe babasından duymuştu: Toprağımız eskisi kadar verimli değildi. Daha az buğdayı harman yapıyor, daha az sebze yetiştiriyor, daha az meyve topluyorlardı. Bunun en önemli nedeninin toprağı kirleten atıklar olduğunu söylüyordu. Buna çok üzülen bir grup arkadaşını topladı ve köyündeki tarlalara atılmış bütün çöpleri topladılar. Bir süreliğine temiz görünüyordu fakat tarlaların poşet, plastik bardak, tabak, pipet, pet şişe gibi çöplerle dolması çok uzun zaman almıyordu.
Ahmet’in babası arıcılık yapıyordu. Çok yüksek dağlara yerleştirdiği kovanları her sene çok lezzetli ballarla dolardı. Fakat onun babası da arıların artık eskisi gibi bal yapmadıklarını, hatta arıların da giderek azaldığını söylüyordu. Çünkü toprak kirlenmiş, eski verimi azalmış, daha az çiçek açmaya başlamıştı. Daha az çiçek tozu daha az bal demekti. Ama daha önemlisi daha az arı daha az çiçek demekti. Çünkü arılar bir çiçekten aldıkları tozu diğer çiçeğe taşıyarak onların daha çok tohum üretmelerini sağlıyorlardı. Ahmet de arkadaşlarını toplayıp dağlarda piknik yapanların bıraktıkları çöpleri toplamaya çalışıyordu. Ama her yer kısa sürede tek kullanımlık atıklarla doluyordu.
Ayşe, Ahmet ve arkadaşları çöpleri toplamanın bir faydası olmadığını düşündüler. Çünkü daha önemli olan daha az çöp çıkarmaktı. Tek kullanımlık plastikler toprakta yüzlerce yıl boyunca yok olmuyordu. Yok olurken de üretildikleri kimyasal maddeleri toprağa bırakıyorlar ve toprağı zehirliyorlardı. Gözle görülemeyecek kadar küçük plastiklere dönüşürken de yediğimiz yiyeceklere ve içtiğimiz suya karışıyorlardı. Okudukça, araştırdıkça, düşündükçe akılları almıyordu. İnsanların bir şey içmek, yemek yemek ya da eşya taşımak için bir kaç dakika kullanıp attıkları malzemelerden vazgeçmeleri gerekiyordu. Çünkü milyonlarca yıldır tertemiz bir şekilde var olan ve bizi besleyen toprak tek kullanımlık değildi. Sadece bize ait de değildi. Toprakta yaşayan, toprakla beslenen canlılar bizim kirlettiğimiz toprakta yaşamak zorunda değillerdi. Biraz üzülerek, biraz endişelenerek, çokça öfkelenerek ama en çok da umut ederek bir şeyler yapmak için harekete geçtiler. Arkadaşlarına ve en çok da yetişkinlere, toprağı korumaları gerektiğini anlatmaları, onları tek kullanımlık plastikleri kullanmaktan vazgeçirmenin yollarını düşündüler. Sanat, etkileyici biçimde anlatabilmenin en güzel yoludur. Resimlerle anlatmayı düşündüler. Sen de onlara katılır mısın? Kullan at plastiklerin toprağa verdiği zararı, başka çözümler bulmamız gerektiğini anlatan bir resim yaparak bizimle paylaşabilir misin?